چایدان سه گوش

هنر سفالگری خاندان بزرگ عبادی در نطنز با شهرت جهانی

در نقاشی زیر لعابی با استفاده از اکسیدهای فلزی که به صورت خام در طبیعت وجود دارند یا در آزمایشگاه ها به روش مصنوعی تولید می شوند استفاده می ‌شود. از جمله این اکسیدهای فلزی می ‌توان به اخرا، اکسیدهای منگنز، مس و کبالت اشاره کرد. برای نقاشی با این اکسیدها، سطح سفالی را که بیشتر از جنس گل سفید یا خاک رس ساخته شده را در کوره پخته و آماده می کنند. چنانچه بدنه های سفالی از گل رس تولید شده باشد رنگ متمایل به قرمز دارند، در ایران معمولا از لعاب ترانسپارنت با پخت پایین استفاده می شود ولی در کشورهایی مانند چین و ژاپن دمای پخت آن به ۱۳۰۰درجه سانتیگراد می رسد. اوج رونق این هنر به دوره سلجوقیان و حدود قرن های یازدهم و دوازدهم هجری قمری بر می گردد.
هنر سرامیک سازی در نطنز به سالیان دراز برمی گردد سالیانی دور که نزدیک به چهل کارگاه سرامیک سازی در اوج و زمانی به افول گراییده و اکنون به ورطه نابودی کشانده شده است . در حال حاضر تنها 2 کارگاه در این شهرستان مشغول بکار و فعالیت می باشند.